Ιδιαίτερα σε μεγαλύτερες εταιρείες, υπήρξε αξιοσημείωτη επιστροφή στην απαίτηση από τους εργαζόμενους να εργάζονται από το γραφείο μετά την πανδημία COVID-19. Mark Ma, αναπληρωτής καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων στο Joseph M. Katz Graduate School of Business στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, και ο Yuye Ding, ένας Διδακτορικός φοιτητής, έχειδιερευνήσει αυτό το μοτίβο. Εξέτασαν τις κοινωνιολογικές και οικονομικές επιπτώσεις της εξ αποστάσεως εργασίας καθώς και την πρόσφατη πρωτοβουλία των επιχειρήσεων να επαναφέρουν τους εργαζομένους στο γραφείο, κάτι που συχνά εκνευρίζει τους εργαζόμενους.
Ο Ma ισχυρίζεται σε μια συνέντευξη με τον Heise ότι, σε ένα ολοένα και περισσότερο ψηφιακό περιβάλλον εργασίας, το να επιστρέφουν οι εργαζόμενοι στο γραφείο απλώς τους εκνευρίζει και ελάχιστα αυξάνει την παραγωγικότητα. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι όταν γίνεται εθελοντικά και με ομαδική υποστήριξη, η προσωπική εργασία μπορεί να είναι επωφελής και να προωθήσει τον καλύτερο συντονισμό και την ομαδική εργασία.
Ο Ma προτείνει ότι τα άτομα με υψηλές επιδόσεις που έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους όταν εργάζονται από το σπίτι θα πρέπει να επιτρέπεται να συνεχίσουν να το κάνουν, αντί να έχουν όλους στο γραφείο. Πιστεύει ότι διατηρώντας λαμπρά άτομα που διαφορετικά θα μπορούσαν να αναζητήσουν εργασία αλλού, αυτή η στρατηγική θα ωφελήσει τελικά τόσο τους εργοδότες όσο και τους εργαζόμενους. Ο Ma προτείνει επίσης τακτικές ασκήσεις ομαδικής οικοδόμησης για να διατηρήσει την κουλτούρα της εταιρείας ισχυρή, κάτι που είναι απαραίτητο για την αποτελεσματική δημιουργία ιδεών και την επίλυση προβλημάτων.
Η κορυφή αυτής της τάσης φαίνεται να έχει περάσει, παρόλο που αρκετές επιχειρήσεις απαιτούσαν από τους υπαλλήλους να επιστρέψουν στο γραφείο μετά την πανδημία. Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν το 2024, η πλειονότητα των CEOs δεν δίνουν πλέον μεγάλη αξία στο να είναι στο γραφείο. Οι επιχειρήσεις έμαθαν ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να είναι αρκετά παραγωγικοί όταν εργάζονται εξ αποστάσεως κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αλλά άλλοι διευθυντές εξακολουθούν να έχουν αμφιβολίες σχετικά με την εξ αποστάσεως εργασία, γι' αυτό και υποστηρίζουν την επιστροφή στο γραφείο. Το ηθικό των εργαζομένων μπορεί να υποφέρει ως αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης εμπιστοσύνης, καθώς μεταδίδει στα μέλη του προσωπικού ότι οι διευθυντές τους δεν πιστεύουν σε αυτούς.
Παρά το γεγονός ότι η τηλεργασία μπορεί να μειώσει τις γενικές δαπάνες και τις απαιτήσεις χώρου, οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να επιστρέψουν οι εργαζόμενοί τους, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα ότι ο έλεγχος και η ισχύς παίζουν περισσότερο εδώ παρά η τιμή. Ο Ma επισημαίνει ότι πολλές επιχειρήσεις εφάρμοσαν πολιτικές επιστροφής στο γραφείο ως απάντηση στις πτώσεις των τιμών των μετοχών, χρησιμοποιώντας βολικά την απομακρυσμένη εργασία ως εύχρηστο αποδιοπομπαίο τράγο για κακή απόδοση.
Παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για απομακρυσμένη εργασία —πολλοί χώροι γραφείων σε μεγάλες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο και η Γερμανία είναι κενές— οι διευθυντές εξακολουθούν να υποστηρίζουν την άποψη ότι το να έχεις εργαζομένους προσωπικά θα ενισχύσει τη συνεργασία και την επιχειρηματική κουλτούρα. Όμως, αντί να συνεργάζονται με συναδέλφους, πολλοί εργαζόμενοι που επέστρεψαν στο γραφείο λένε ότι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους δουλεύοντας μόνοι στους υπολογιστές τους. Η αναποτελεσματικότητα τέτοιων εντολών τίθεται υπό αμφισβήτηση από την έλλειψη ευδιάκριτης διάκρισης μεταξύ γραφείου και απομακρυσμένης εργασίας, καθώς και από την απογοήτευση που βιώνουν οι εργαζόμενοι όταν αναγκάζονται να επιστρέψουν.
Οι εργαζόμενοι είναι συνηθισμένοι στην αυξημένη παραγωγικότητα και τα οφέλη μιας ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής που συνεπάγεται η εξ αποστάσεως εργασία, όπως η ικανότητα να ενσωματώνουν καλύτερα την επαγγελματική και την οικογενειακή ζωή και να αποφεύγουν τις μακροχρόνιες μετακινήσεις. Η δυσαρέσκεια προκύπτει από τη διακοπή αυτών των συμφωνιών με αναγκαστική επιστροφή στο γραφείο. Επιπλέον, υπάρχει η αντίληψη ότι η έλλειψη εργασίας θα μπορούσε να εμποδίσει την επαγγελματική ανάπτυξη.
Στο τέλος, ο Ma πιστεύει ότι εάν οι εργαζόμενοι αναγκαστούν να επιστρέψουν στο χώρο εργασίας σε μόνιμη βάση, πολλοί από αυτούς θα άρχιζαν να αναζητούν άλλα επαγγέλματα και αυτά που θα μείνουν μπορεί να αποκτήσουν λιγότερα κίνητρα. Τα γραφεία στο σπίτι εξακολουθούν να είναι κοινά επειδή παρέχουν καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και χαμηλότερα ποσοστά εξουθένωσης, παρά τα μειονεκτήματά τους. Δεν υπάρχει καμία ευδιάκριτη διαφορά παραγωγικότητας μεταξύ της απομακρυσμένης εργασίας και της εργασίας σε ένα γραφείο, και η εργασία από το σπίτι μπορεί να είναι εξίσου αποξενωτική με τους περισπασμούς των ανοιχτών γραφείων όπου οι εργαζόμενοι φορούν συχνά ακουστικά για να εστιάσουν. Ο Ma συμβουλεύει οι ομάδες να επιλέγουν πόσες ημέρες θέλουν να εργαστούν στο γραφείο και να αφήνουν τον υπόλοιπο χρόνο ευέλικτο, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να επιλέξουν το περιβάλλον εργασίας που προτιμούν, παρόλο που οι ανθρώπινες επαφές μπορεί να είναι επωφελείς για τις εταιρείες.